Stal 1.7709, znana również jako 21CrMoV5.11, to stop wysokiej jakości, który charakteryzuje się dużą wytrzymałością, odpornością na korozję oraz niewielką podatnością na zużycie. Stosowana jest w różnych przemyśle, w tym energetycznym, chemicznym czy motoryzacyjnym. W artykule przedstawimy zalety stali 21CrMoV5.11 w kontekście jej zastosowań, omówimy jej właściwości mechaniczne i skład chemiczny oraz przedyskutujemy proces obróbki cieplnej tego materiału.
Właściwości mechaniczne stali 21CrMoV5.11
Stal 1.7709 charakteryzuje się wysoką wytrzymałością na rozciąganie, która wynosi około 860 MPa przy granicy plastyczności rzędu 690 MPa. Wartość udarności tego materiału oscyluje w granicach 45 J/cm2, co świadczy o jego podwyższonej udarności w porównaniu do innych gatunków stali. Ponadto, stop ten wykazuje doskonałą ciągliwość i twardość, które pozwalają na jego efektywne stosowanie w warunkach obciążenia dynamicznego i statycznego. Stal ta również cechuje się dobrą spawalnością oraz stabilnością geometryczną podczas obróbki, co jest istotne dla zachowania wymaganych tolerancji.
Skład chemiczny stali 21CrMoV5.11
Stal 21CrMoV5.11 to stop na bazie żelaza z dodatkiem chromu, molibdenu i wanadu. Skład chemiczny tego materiału obejmuje około 0,17–0,25% węgla, 2,20–2,60% chromu, 0,20–0,35% molibdenu oraz 0,15–0,30% wanadu. Inne pierwiastki występujące w nieco mniejszych ilościach to krzem (0,10–0,40%), mangan (0,40–0,90%) oraz siarka i fosfor w ilościach nie przekraczających 0,035%. Ten specyficzny skład chemiczny stali 21CrMoV5.11 odpowiada za jej wyjątkowe właściwości mechaniczne oraz odporność na korozję i wysoką temperaturę.
Obróbka cieplna stali 21CrMoV5.11
Odpowiednia obróbka cieplna materiału jest kluczowa dla uzyskania optymalnych parametrów stosowania stali. Stal 21CrMoV5.11 poddawana jest procesom hartowania i odpuszczania w celu uzyskania pożądanej struktury oraz poprawy jej właściwości mechanicznych. Hartowanie przeprowadza się przez podgrzewanie materiału do temperatury około 900–950°C, a następnie chłodzenie w oleju lub powietrzu. Odpuszczenie odbywa się w zakresie temperatur 650–700°C, co pozwala na zmniejszenie naprężeń wewnętrznych oraz osiągnięcie odpowiedniej twardości i ciągliwości. Należy pamiętać, że parametry procesów cieplnych mogą ulegać modyfikacji w zależności od wymagań konkretnego zastosowania.
